Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 30 lipca 2014 r. orzekł, że przepisy o kontroli operacyjnej w zakresie dotyczącym osób zobowiązanych do zachowania tajemnicy lekarskiej są niezgodne z Konstytucją RP. Tym samym Trybunał podkreślił szczególną wagę tajemnicy lekarskiej, wskazując przy tym, że wszelkie jej ograniczenia poprzez zapisy ustawowe mogą stanowić naruszenie konstytucyjnego prawa do prywatności, swobody komunikacji, a także autonomię informacyjną jednostki.

            Postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym dotyczyło dopuszczalności prowadzenia niejawnych kontroli operacyjnych przez służby mundurowe       (Policję, ABW, CBA, służby skarbowe). Miało ono na celu m.in. dokonanie oceny, czy wszczęcie kontroli operacyjnej wobec osób zobowiązanych do zachowania tajemnicy lekarskiej, adwokackiej czy radcowskiej może odbywać się na zasadach identycznych do stosowanych wobec pozostałych osób. Do postępowania w charakterze uczestnika przystąpiła Naczelna Rada Lekarska stojąca po stronie jak najszerszej ochrony tajemnicy lekarskiej.

            Trybunał podkreślił, że każdej jednostce przysługuje prawo do ochrony prywatności. Zawód lekarza, jako zawód zaufania publicznego, w kontaktach z pacjentami objęty jest dalej idącą ochroną niż w pozostałych przypadkach. TK zaznaczył, że tajemnica lekarska jest zapisana nie tylko w ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty, ale także w Konstytucji. Każda kontrola, która jest niejawna  dla osoby, której dotyczy stanowi bardzo daleko idącą ingerencję w prawa i wolności obywatelskie. W wyroku nie wykluczono możliwości dokonywania kontroli operacyjnej wobec zawodów zaufania publicznego, jednakże podkreślono fakt, iż warunki dopuszczalności przeprowadzenia takiej kontroli muszą być szczególnie surowe. Za modelowe rozwiązanie uznano art. 180 § 2 kodeksu postępowania karnego. Przyjęto w nim surowe przesłanki zwolnienia z tajemnicy lekarskiej m.in. obowiązek uzasadnienia takiego zwolnienia dobrem wymiaru sprawiedliwości.