W wyroku z dnia 27 stycznia 2015 r. w sprawie nr 24109/07 Asiye Genç przeciwko Turcji Europejski Trybunał Praw Człowieka zaznaczył, iż śmierć noworodka w karetce spowodowana nieprzyjęciem go do szpitala, stanowi naruszenie art. 2 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, tj. prawa do życia.

W 2005 r. urodzone przedwcześnie dziecko obywatelki Turcji, z powodu problemów z oddychaniem potrzebowało pomocy specjalistycznego sprzętu, którego brakowało w szpitalu, w którym przebywał noworodek. Dwie kolejne placówki odmówiły przyjęcia dziecka z uwagi na brak miejsc na oddziale intensywnej terapii dla noworodków. Dziecko zmarło w karetce w drodze powrotnej. Władze Turcji nie dopatrzyły się nieprawidłowości w działaniu szpitala, w związku z czym poszkodowana kobieta wniosła skargę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, zarzucając naruszenie przez Turcję konwencyjnego prawa do życia.

ETPCz uznał skargę za zasadną. W opinii Trybunału na państwach-stronach Europejskiej Konwencji Praw Człowieka ciąży obowiązek zorganizowania swych systemów opieki zdrowotnej w ten sposób, aby życie oraz zdrowie pacjentów było chronione, a nie narażane na niebezpieczeństwo. W omawianej sprawie, czynnością podstawową powinno być upewnienie się przez szpital wysyłający dziecko do innej placówki, czy ta jest przygotowana na przyjęcie kolejnego pacjenta i dysponuje odpowiednim sprzętem. Działanie szpitala w sposób oczywisty zagrażało życiu i zdrowiu pacjenta i stanowiło naruszenie art. 2 Konwencji. Placówka wysyłająca nie mogła nie mieć świadomości istniejącego zagrożenia związanego z podróżą i mogącym mieć miejsce ewentualnym nieprzyjęciem pacjenta przez kolejny szpital.

Ponadto, Trybunał zwrócił także uwagę na zachowanie tureckich władz administracyjnych i wymiaru sprawiedliwości. Krytyce poddano brak reakcji na śmierć dziecka, nikt nie zbadał kwestii dostępności inkubatorów, procedur leczenia i przyjęć do szpitali wcześniaków, czy też organizacji pracy na oddziałach intensywnej terapii. Prowadzone przez władze państwowe śledztwo zostało umorzone, mimo że nie wyjaśniono wielu istotnych aspektów sprawy. Nie podjęto także prób ustalenia osób odpowiedzialnych za zaistniałą sytuację. Matka zwróciła się więc ze skargą do Trybunału, który przychylił się do jej argumentów.